Þá er liðin rúmlega vika síðan ég kom aftur til Edinborgar. Íslandsförin var bæði góð og erfið. Það var frábært að hitta alla mína yndislegu vini og ættingja. Ég náði að hitta alveg ótrúlega marga á þessum skamma tíma, skrapp meðal annars nokkrum sinnum í Menntaskólann og rifjaði upp gamla takta. Hafði ég lúmskt gaman af því verð ég að viðurkenna og deildi hreint áætri kennslustund með 2.A.
Því miður var tilgangur heimferðarinnar allt annað en skemmtilegur og að sjálfsögðu litaðist ferðin að því. Erfið jarðaför og mikil sorg sam ég gat þó deilt með ættingjum mínum. Við stóðum í þessu saman og það voru mörg knúsin sem við amma Nína skiptumst á. Það var gott að hafa allt þetta fólk í kringum sig og þessi samhugur var mér einstaklega mikilvægur. Vil ég nota tækifærið og þakka fyrir þá miklu hlýju og samúð sem mér og fjölskyldu minni hefur verið sýnd.

Tíminn á Íslandi leið ósköp hratt og fyrr en varir var ég komin aftur til Edinborgar með Kjartan minn í fangið. Ég fékk svo hlýjar móttökur hjá litla englinum að ég gat ekki annað en orðið mjög hrærð. Hann sagðist hafa saknað mín svo rosalega mikið og núna vill hann alltaf vera hjá mér. Hann hefur af því töluverðar áhyggjur að ég fari aftur en huggar sig með því að hann muni koma og búa hjá mér á Íslandi. Ég veit ekki hvaðan hann fékk þá flugu í höfuðið og enn síður veit ég hvernig ég á að útskýra fyrir honum að svo sé ekki.
Það var líka mjög gaman að hitta vini sína aftur og er ég búin að vera mikið með Evu, Soffíu og Malenu. Því miður mun Soffía yfirgefa Edinborg eftir 3 daga, Eva eftir 2 vikur og Malena eftir 5 vikur. Þetta er náttúrulega mjög leiðinlegt, ætla samt bara að hugsa um eina brottför í einu. Skrýtið að Soffía sé að fara, hún er fyrsta manneskjan sem ég kynntist hér, hún bjó á sama heimili og ég fyrstu vikuna. Það er búið að vera ómetanlegt að þekkja hana, hún tók mig upp á sína arma og kynnti mig fyrir vinum sínum. Við erum búnar að bralla margt skemmtilegt saman, þín verður sárt saknað Soffía mín.

Það eru fréttir úr skólanum. Justin og Crispin kennararnir mínir eru báðir hættir þar sem þeir fengu báðir vinnu við leikrit. Því fæ ég nýjan kennara í þessari viku sem er kona að nafni Rachel en Justin segir að hún sé mjög hæfileikarík. Anne kennarinn minn var ekki sátt þegar hún frétti að ég yrði ekki hér á Edinborgarhátíðinni þar sem skólinn minn verður með leikrit. Hún var sumsé með mig í huga fyrir ákveðið hlutverk. Ég viðurkenni að það er svolítið leiðinlegt að geta ekki tekið þátt í þessu sérstaklega þar sem ég missti af sýningunni okkar sem við höfðum æft fyrir í nokkra mánuði.
Ég er búin að vera ósköp áttavillt í sambandi við framtíðina. Hvað skal gera, hvar og hvenær? Það eina sem er komið á hreint er að ég og Styrmir erum komin með litla íbúð og ég er ósköp ánægð með það. Annars bauðst mér starf í dag, á leikskóla hér í borg...

Minning

Lítil stúlka situr spennt fyrir framan sjónvarpið með föður sínum. Í sjónvarpinu er spjallþátturinn Eiríkur og gestur hans er Sæmundur Guðvinsson. Ég man vel eftir því hversu stolt ég var að sitja þarna og fylgjast með afa mínum. Afi Sæmundur var merkilegur maður og hef ég alltaf verið meðvituð um það. Ég las Sögu Leikfélags Akureyrar spjaldanna á milli því þar mátti finna umsagnir um verk sem afi hafði leikið í ásamt gagnrýni og myndum. Einnig las ég þær bækur sem hann hefur gefið út og við eigum til í bókahillunni.
Þegar ég eltist var ég svo lánsöm að komast að því að afi minn var merkilegur fyrir fleira en hæfileika sína. Hann var einstaklega góður maður og hlýr. Hann var mér svo miklu meira en afi því hann var jafnframt jafningi minn og trúnaðarvinur. Afi vildi allt fyrir mig gera,. Þegar ég kom til Reykjavíkur var heimili hans ávallt opið fyrir mér og var hann boðinn og búinn að keyra mig um allan bæ.
Ég flutti til Edinborgar fyrir ári síðan og hefur nánast ekki liðið sá dagur sem við afi höfum ekki heyrst á msn. Þar spjölluðum við um heima og geima, grín og alvöru og hann hafði einstakt lag á að stappa í mig stálinu þegar við átti. Hann studdi mig í einu og öllu og er mér óhætt að fullyrða að hann hafi verið minn dyggasti aðdáandi. Hann hrósaði mér fyrir skrif mín og hvað sem ég tók mér fyrir hendur, það var mér óendanlega mikils virði.
Þegar ég kom heim í jólalafrí var afi auðvitað mættur til að sækja mig á flugvöllinn og Nína amma með. Þau keyrðu mig svo á Reykjavíkurflugvöll og voru mætt þangað tveim vikum síðar til þess að ná í mig. Við amma borðuðum á heimili afa sama kvöld og er það mér ákaflega minnisstætt. Afi þjáðist sjálfur svo af tannpínu að hann kom engu niður en við amma borðuðum pitsu með bestu lyst. Þrátt fyrir tannpínuna var afi glaður þetta kvöld því honum þótti svo gaman að hafa bæði mig og Nínu hjá sér. Daginn eftir kvaddi ég hann því ferðinni var aftur heitið til Edinborgar. Mig grunaði ekki að þetta væri í hinsta sinn sem ég sæi afa minn því hann var aðeins 59 ára gamall og heilbrigður eftir því sem ég best vissi.
Mánuðirnir líðu úti í Edinborg og allt í einu var kominn maí. Aðeins einn mánuður í sextugs afmæli afa og ég var búin að ákveða hvað ég ætlaði að gefa honum. Engin orð geta lýst sorginni og áfallinu þegar ég fékk fréttirnar um að afi væri látinn. Missir minn og svo margra annarra er mikill. Söknuðurinn er sár og ég veit að hann mun aldrei hverfa. Að fara inn á msn er óhugsandi því að ég veit að afi er ekki þar og verður aldrei aftur. En ég á svo margar góðar minningar og þær tekur enginn frá mér. Þær lifa í hjarta mér, líkt og afi mun ávallt gera.

Missir minn er mikill. Elsku afi minn og kær vinur er nú látinn aðeins 59 ára að aldri. Ég kem til Íslands á föstudaginn til að kveðja hann í hinsta sinn.

Fyrir mér ertu ekki látinn-Þú lifir í hjarta mínu.