Nú finnst mér kominn tími á smá hrósblogg. Að vera ólétt getur tekið á og þá er ómetanlegt að eiga góðan mann. Minn hefur staðið sig ofboðslega vel og get ég ekki ímyndað mér hvernig er að vera einhleyp í þessum sporum.
Þannig hefur hann meðal annars:

*Haldið uppi hárinu þegar ég er að æla svo ég æli ekki í það

*Fært mér óteljandi vatnsglös á hvaða tíma sólahrings sem er

*Haldið sér vakandi fram á nótt til að mér leiðist ekki að vera ein andvaka

*Vaknað á næturnar til að hjálpa mér að standa á fætur og finnst það ekkert tiltökumál

*Komið með í hvern einasta sónar og mæðraskoðun

*Nuddað mig nánast daglega alla meðgönguna.

*Tekið öllum hormónasveiflum með bros á vör

*Farið með mér á öll námskeið sem eru í boði

*Er alltaf tilbúinn að tala um og við barnið

*Hrósað mér daglega

*Farið í óteljandi búðarferðir af því mig langar í eitthvað

*Tekið á sig æ meira af heimilisstörfunum eftir því sem líður á meðgönguna

*Fært mér morgunmat í rúmið

*Hringt úr vinnunni til að athuga hvernig mér líður þó hann sé bara búinn að vinna í klukkutíma

og ég gæti haldið áfram en einhverstaðar verður maður að hætta. Svei mér þá held hann sé alveg tilbúinn í föðurhlutverkið, hann hefur a.m.k. fengið ágætis aðlögun:)