föstudagur, júní 17, 2005

Hún Eva er bara farin, ég hreinlega trúi því ekki. Eins og ég reyndi nú að freista hennar mikið að vera áfram en svona er lífið. Það var sko ekki auðvelt að kveðja dúlluna mína. Við erum búnar að koma okkur upp ákaflega furðulegum, goggandi einkahúmor sem inniheldur meðal annars Hugggharann og ákveðna kryddjurt. Nú er engin til að hlæja með að þeim bröndurum. Það verða ekki fleiri kvöld fyrir framan breiðtjaldið, verslunarferðir, djamm og fleira. Ég sakna þín Eva mín, þú ert frábær. Eva ætlar meira að segja að senda mér handskrifað bréf því hún veit hvernig það er að vera í útlöndum og fá aldrei bréf. (Já þetta er skot á ykkur öll)
Gærdagurinn fór í að sakna Evu og ímynda sér hversu vel allir samstúdentar mínir væru að skemmta sér á ríjúníoinu. Ég hélt að enginn hefði saknað mín, ég hafði rangt fyrir mér. Hildigunnur mín heittelskaða reyndi að hringja í mig, ég var því miður sofandi en það var gaman að sjá að einhver hafi munað eftir manni:)

Að skemmtilegri hlutum. Það eru tveir klukkutímar í að Styrmir komi:) 5 dagar í mömmu, pabba og ponsulitla bróður;)
Að lokum: Til hamingju með útskriftina elsku Ragnheiður og Hrönn.